Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne - propozycja ćwiczeń w relacji rodzic-dziecko

Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne to metoda terapeutyczna opracowana przez brytyjską nauczycielkę wychowania fizycznego i fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne. Jest to forma interwencji terapeutycznej włączającej uczestników w proces interaktywnego uczenia się poprzez wspólny udział w aktywnościach ruchowych, które wywodzą się z wzorców typowych dla rozwoju człowieka. Te aktywności ruchowe prowadzone są w warunkach pozwalających na swobodne, osobiste relacje i zachowania, bez osądzania oraz ściśle wiążą się z osiągnięciem osobistego sukcesu i rozwijaniem umiejętności.

Wykorzystanie prostych aktywności, dostępnych dla każdego, niewymagających żadnych umiejętności fizycznych ani technik ruchu jest zamierzonym celem W. Sherborne. To nie ruch sam w sobie stanowi główny punkt zainteresowania. Podstawę myślenia, filozofii i praktyki stanowi sposób poruszania się dziecka: jak się porusza, jak odnajduje się w otoczeniu, jak wchodzi w interakcję z innymi, co czuje i co myśli o sobie, jak według niego postrzegane je inni, jak reaguje na inne osoby z którymi dzieli czas i przestrzeń, jak inni reagują na nie, rozwój pozytywnego postrzegania samego siebie, wzrost poczucia własnej wartości, budowanie zaufania do siebie i innych.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne jest wszechstronna w swoim oddziaływaniu. Za pomocą ruchu oddziałuje na sferę motoryczną, poznawczą, emocjonalną i społeczną, przez co harmonizuje rozwój psychoruchowy i niweluje istniejące deficyty rozwojowe. Metoda Sherborne może być dowolnie modyfikowana w zależności od występujących deficytów rozwojowych dzieci.

W Metodzie W. Sherborne wyróżnia się następujące grupy ćwiczeń ruchowych:

ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała, wymienia się tutaj ćwiczenia na wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków, wyczuwanie rąk i nóg, wyczuwanie twarzy, wyczuwanie całego ciała.
ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu,
ćwiczenia twórcze,
ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu oraz współpracę z partnerem i grupą: ćwiczenia "z" w parach, ćwiczenia "przeciwko" w parach, ćwiczenia "razem" w parach, ćwiczenia "razem" w grupie.

„Moja przygoda”- propozycja ćwiczeń w relacji rodzic-dziecko, z wykorzystaniem metody W. Sherborne. Życzę miłej zabawy!

1. Powitanie - zaproszenie dziecka do zabawy – "Witam Cię" - machamy rączkami na powitanie (jedna ręka, druga ręka, obie naraz).

2. Ćwiczenia kształtujące świadomość osoby, schemat ciała i przestrzeni :

"części ciała" – podczas siedzenia w kręgu dotykamy wymienionych części ciała,
"plażowanie" - dziecko leżąc na brzuszku, podpierając się na rękach wymachuje nogami raz jedną, raz drugą, później obiema na raz,
"pływanie na brzuchu" – dziecko leży na brzuchu wymachując nogami i rękami naśladuje pływanie,
"pływanie na plecach" – dziecko leżąc na plecach wymachują rękami i nogami naśladując pływanie.

3. Ćwiczenia oparte na relacji „Z”:

"spacer po lesie" – maszerowanie w parze z rodzicem w różne strony najpierw powoli, później coraz szybciej,
"wspinaczka górska" – maszerowanie z wysokim unoszeniem nóg,
"karuzela" – rodzic trzyma dziecko przodem lub tyłem do siebie i kręci w koło dostosowując tempo do jego możliwości.

Ćwiczenia relaksacyjne:

masaż pleców dziecka.

4. Ćwiczenia oparte na relacji "Przeciwko"

"zakręć karuzelą" - dziecko siedzi lub leży na podłodze, rodzic stara się przekręcić go w koło.

Ćwiczenia relaksacyjne - swobodna relaksacja na kocykach.

5. Ćwiczenia oparte na relacji "Razem"

"otwieramy, zamykamy szlaban" – rodzic siedząc za dzieckiem bierze jego ręce rozchyla na boki a później złącza,
"wiosenny wiatr" - rodzic siada twarzą do dziecka, trzyma się z nim za ręce i kołysze raz wolno, raz szybciej, dostosowując tempo do jego możliwości,
"wiosłowanie" rodzic z dzieckiem siedzą twarzą do siebie, trzymają się za ręce, dziecko kładzie się na plecach tak, aby głowa dotykała podłogi, a następnie jest ciągnięta przez rodzica za ręce, role się zamieniają.

Ćwiczenia relaksacyjne: